Trifolium pratense / Koniczyna czerwona (łąkowa)
Koniczynę (tak samo jak mniszka lekarskiego) doskonale zna każde dziecko. Spotkać ją można na każdym zielonym podwórku 🙂 A która z nas nie robiła w dzieciństwie wianków z koniczyny? Albo zupy na niby? A czterolistną koniczynę udało się wam kiedykolwiek znaleźć? Mnie się udało, ale dopiero całkiem niedawno, choć w dzieciństwie się jej naszukałam sporo. Koniczyna bardzo miło mi się kojarzy, a okazuje się, że ma też świetne lecznicze własności. Szczególnie czerwona wersja, którą się wykorzystuje w kosmetyce.
Gatunków koniczyny jest jakieś 250. Z tego w Polsce występuje ich ponad dwadzieścia. Rośnie ona wszędzie za wyjątkiem Australii.
Ciekawostka: wśród licznych gatunków jest także koniczyna kolczasta. Koniczyna jest często siana jako poplon – poprawia własności gleby.
Leczniczo wykorzystuje się kwiaty oraz górne listki.
Jakie ma składniki aktywne?
– witaminy B, C i E
– sole mineralne: potas, wapń, magnez, fosfor, żelazo
– kwasy fenolowe: kwas kumarowy, kwas salicylowy
– flawonoidy i izoflawonoidy
– garbniki
– antocyjany (barwniki)
– ksantyna i hipoksantyna
– aspargina
– tyrozyna
– olejek eteryczny (mało – 0,03%)
Na jakie problemy jest odpowiednia?
Spożywana wewnętrznie:
- ma działanie moczopędne – pomocna w chorobach nerek, np. kamicy nerkowej, zapaleniach pęcherza i układu moczowego
- ma działanie wykrztuśne
- pomocna przy nieżytach górnych dróg oddechowych, przy uporczywym kaszlu (napar, odwar)
- zmniejsza stany zapalne oskrzeli i objawy astmy
- pobudza procesy trawienne (zaparcia, brak apetytu – napar, odwar)
- obniża poziom złego cholesterolu LDL (miażdżyca, choroba wieńcowa)
- zmniejsza lepkość krwi i poprawia mikrokrążenie
- oczyszcza krew z toksyn
- jest antyoksydantem
- ma działanie przeciwzapalne
- zapobiega osteoporozie
- ma działanie hipoglikemiczne – hamuje wchłanianie glukozy
- działa uspokajająco (łagodzi stany depresyjne i lękowe)
- łagodzi objawy napięcia przedmiesiączkowego, reguluje menstruacje, hamuje nadmierne krwawienia miesiączkowe
- ma własności estrogenne – pomocna w okresie menopauzalnym u kobiet (łagodzi objawy, zapobiega osteoporozie, redukuje uderzenia gorąca)
Zewnętrznie:
- pomaga przy oparzeniach, świądzie skóry, trudno gojących się ranach (okłady z odwaru, kąpiele)
- można użyć do płukania jamy ustnej i gardła przy stanach zapalnych (odwar, napar, syrop)
- okłady mają działanie przeciwobrzękowe
- świeżym kwiatkiem można potraktować ukąszenia po komarach (świeże kwiaty)
- może zmniejszać łysienie androgenne (wewnętrznie i wcierki w skórę głowy), ale tu potrzeba sporo cierpliwości
Napar:
Dwie i pół łyżki ziela rozdrabniamy, zalewamy wrzątkiem (3 szklanki) i pozostawiamy pod przykryciem na 20 minut. Odcedzamy. Pijemy po 2/3 szklanki 3 razy dziennie, na godzinę przed posiłkiem.
Odwar:
1,5 łyżki ziela koniczyny rozdrobnić, wsypać do pół litra wrzącej wody. Gotować pod przykryciem 15 minut, później zostawić do ostudzenia. Odcedzić. Pić 3 razy dziennie po pół szklanki przed jedzeniem.
Przeciwwskazania!
Nie stosować u kobiet w ciąży, karmiących, podczas terapii hormonalnych oraz podczas przyjmowania leków rozrzedzających krew. Nie stosować u dzieci poniżej 12 roku życia.
Kosmetycznie:
- nawilża
- poprawia elastyczność i ujędrnia – wpływa na produkcję kolagenu
- ma działanie antyoksydacyjne
- ma działanie przeciwzapalne
- hamuje nadmierny łojotok
- pomaga na zmiany łuszczycowe, egzemy, trądzik
- uszczelnia i wzmacnia naczynia krwionośne (także wewnętrznie!)
- rozjaśnia cerę – pomaga na przebarwienia
- leczy trądzik androgenny
- włosy: wzmacnia, zmniejsza łamliwość (coś na zniszczone włosy!) i przyspiesza przyrost
Do jakiej cery można go używać?
– sucha
– trądzikowa
– tłusta
– naczynkowa
– dojrzała